ครอบครัว

การเลี้ยงดูลูกที่มีการแสดงความรักความสนใจใส่ใจลูกมากกว่าการหาอาหารให้กิน หาเสื้อผ้าให้ใส่ไม่ได้มีผลต่อเฉพาะพัฒนาการของลูกน้อย แต่สำคัญขนาดเปลี่ยนโครงสร้างของสมองกันเลยทีเดียว

ตามน้องนาราไปเที่ยวเยอรมัน หนูน้อย Cover Kids เมื่อต้นปี วันนี้คุณแม่พาเที่ยวพร้อมนำภาพชุดแฟชั่นเสื้อกันหนาวสวยๆ มาฝากแฟนๆ กันจ้า

ที่ประเทศนิวซีแลนด์พบว่าในกลุ่มเด็กที่เข้าเรียนชั้นประถม มีจำนวนเด็กที่สามารถพูดเป็นประโยคได้น้อยลง ผู้บริหารโรงเรียนและผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาสงสัยกันว่าเพราะเด็กอยู่กับสื่ออิเล็กทรอนิกส์บ่อยเกินไป และพ่อแม่ยุ่งกับงาน

“ก้าวแรกสู่โลกของเบบี๋” ที่มีแม่เป็นจุดศูนย์กลาง และ “ก้าวแรกสู่โลกของแม่” ที่มีเบบี๋ล้อมรอบทุกแง่มุมของชีวิต สองแม่ลูกจะค้นพบสิ่งใดในโลกของตัวเองบ้าง

ลูกเป็นเด็กยุคชอบคอมพิวเตอร์มากกว่าหนังสือค่ะ ดูแนวโน้มเขาคงจะอ่านจากคอมพิวเตอร์มากกว่าหนังสือ สามีดูเป็นห่วงมาก ถ้าอ่านจากแท็บเล็ตหรือมือถือ หรือคอมพิวเตอร์ จะต่างจากหนังสือไหม

สิ่งสำคัญที่ไม่แนะนำให้คุณแม่กระทำในระหว่างที่อยู่กับลูก คือ การนินทาว่าร้ายผู้เป็นพ่อค่ะ ตัวคุณแม่เองคงจะได้รับความทุกข์ความเศร้าอย่างสาหัสจนรู้สึกเข็ดหลาบกับการแต่งงาน

โบราณเขาว่า “ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ” แม่ขอเพิ่มว่า “เพราะถ้าลูกป่วย คือสุดยอดความเหนื่อยของพ่อแม่” ไงล่ะ

เด็กสองคนที่อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน อ่านข้อความเดียวกัน บรรยายสิ่งเดียวกัน ต่างคนต่างก็สร้างภาพในความคิดที่มีรูปลักษณ์แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์และประสบการณ์ที่ผ่านมา

ปัญหาเรื่อง “เด็กไทยอ่านหนังสือน้อย” กลายเป็นประเด็นให้นักวิชาการออกมาพูดถึงซ้ำแล้วซ้ำอีก พร้อมๆ กันก็เชิญชวนซ้ำๆ ให้พ่อแม่ “ส่งเสริมการอ่าน” ให้ลูกน้อย

“บรรยากาศชวนอ่าน” เป็นหนทางที่ดีในการสร้างให้เด็กกลายเป็นนักอ่านตัวยง แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกล! เราไม่ได้ชวนคุณเปลี่ยนบ้านเป็นห้องสมุดแน่นอน…คำสำคัญคือ “สร้างบรรยากาศ”

สำหรับวัยเรียนที่พออ่านออกเขียนได้ สิ่งที่ผมให้ลูกศิษย์ในคลาสทำและได้พัฒนาเด็กๆ อย่างมาก จึงอยากแนะนำคุณพ่อคุณแม่เป็นพิเศษ คือการเขียนบันทึกตามใจเขา แล้วให้เขาอ่านให้เราฟัง สำคัญที่ไม่ขัด และเออออ สนุกไปกับเรื่องที่เขาอ่าน

ว่าด้วยเรื่อง “หน้าที่พ่อแม่” พ่อแม่บางท่านอาจทุ่มเทให้ลูกมาก จนกังวลเกินเหตุ ก่อให้เกิดความคิดด้านลบไม่รู้จบ กังวลแม้แต่ปัญหาของลูกที่เด็กอื่นก็เป็น

คุณพ่อนักเขียนคนหนึ่งคือ เดวิด เดนนิส ผู้ซึ่งมีลูกชายเป็นออทิสติก ได้แสดงความวิตกกังวลเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาในกรณีที่ตำรวจนิวยอร์กฆ่ารัดคอชายผิวดำคนหนึ่งเพียงเพราะสื่อสารผิดพลาด

มีมารยาทก่อนใช้อินเตอร์เน็ต หลายครั้งที่เราเข้าไปดูในคอมเมนต์และกระทู้ต่างๆ แล้วเจอผู้ที่ยังไม่พร้อมที่จะพูดคุยกับผู้อื่นอย่างสันติ ดูไม่เหมาะสมเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีแก่คนอื่น เรื่องมารยาทในการใช้อินเตอร์เน็ตได้ถูกพูดถึงมานานแล้ว หากเราไม่อยากให้ลูกเราเป็นแบบนั้น จะต้องสอนเขาอย่างไรบ้าง ในวันนี้เราขอนำบทความดีๆ จากเว็บไซต์ Thaihotline.org มาแบ่งปันกันค่ะ   ออนไลน์ปลอดภัย มารยาทเน็ต (netiquette) คือ กิริยาอาการที่พึงประพฤติปฏิบัติในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติในสังคม กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ มารยาทเน็ต คือชุดวิธีประพฤติตนที่เหมาะสมเมื่อคุณใช้อินเทอร์เน็ต   “อย่าลืมว่าคุณกำลังติดต่อกับคนที่มีตัวตนจริงๆ” ก่อนส่งอีเมล หรือโพสต์ข้อความอะไรบนอินเทอร์เน็ต คุณต้องถามตัวเองว่า ถ้าเจอกันต่อหน้าคุณจะพูดแบบนี้กับเขาหรือไม่ ถ้าคำตอบคือไม่ ก็จงแก้ไขข้อความนั้นแล้วอ่านใหม่อีกครั้ง ทำแบบนี้ซ้ำๆ จนรู้สึกว่าไม่ลำบากใจที่จะพูดแบบนี้กับใครแล้วจึงค่อยส่ง   “การสื่อสารออนไลน์ให้ยึดมาตรฐานความประพฤติเดียวกับการสื่อสารในชีวิตจริง” ในชีวิตจริง คนส่วนใหญ่มักจะเคารพกฎหมาย เพราะกลัวโดนจับ แต่ในโลกอินเทอร์เน็ต โอกาสถูกจับมีน้อย ก็เลยปฏิบัติต่อกันโดยมีมาตรฐานทางศีลธรรมต่ำกว่าในโลกจริง ถ้าอยากทำอะไรผิดกฎหมายในไซเบอร์สเปซ สิ่งที่คุณกำลังจะทำนั้นก็น่าจะผิดด้วย   “รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหนในไซเบอร์สเปซ” การกระทำอะไรก็ตามอาจเป็นเรื่องยอมรับได้ในที่แห่งหนึ่ง แต่ถ้าเป็นที่แห่งอื่นๆ อาจจะไม่ใช่ ลองใช้เวลาสักพักสังเกตการณ์ก่อนว่า ที่นั่นเขาคุยอะไรกัน ปฏิบัติต่อกันอย่างไร หรือเข้าไปอ่านข้อความเก่าๆ จากนั้นค่อยเข้าไปมีส่วนร่วมกับเขา   “เคารพเวลาและการใช้แบนด์วิธ” ปัจจุบันดูเหมือนคนจะมีเวลาน้อยลงกว่าที่เคยเป็นมามากนัก เมื่อคุณส่งอีเมลหรือโพสต์ข้อความลงเน็ต รู้ไว้ว่าคุณกำลังทำให้คนอื่นเสียเวลามาอ่าน […]

หากคุณรู้สึกว่าเว็บไซต์ที่คุณพบเห็นนั้นข้อมูลหลายอย่างไม่ถูกต้อง กลัวคนอื่นนำไปปฏิบัติแล้วเป็นอันตราย และบทความเหมือนแต่งเองและมีภาพประกอบไม่เหมาะสม

นับเป็นเรื่องราวน่าประทับใจของความกตัญญูแสนบริสุทธิ์ของสองพี่น้องตัวน้อยชาย-หญิง วัย 8 ขวบ และ 6 ปี ทำในสิ่งที่กล้าหาญบริจาคหนังศีรษะเพื่อปลูกถ่ายช่วยชีวิตนาย หวัง ซี่หยง บิดาของทั้งคู่ หลังประสบอุบัติเหตุถูกไฟฟ้าช็อตจนผิวหนังถูกไหม้เสียหาย 90 เปอร์เซนต์ ซึ่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อช่วง 2 เดือนที่ผ่านมานายหวัง(ผู้เป็นพ่อของเด็กทั้ง 2)ได้รับการรักษาด้วยการปลูกผิวหนังมาแล้ว 3 ครั้ง โดยตัดผิวหนังจากส่วนอื่นมาแปะตรงผิวหนังที่ถูกทำลาย แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับการรักษาแผลไฟไหม้ทั้งหมด อีกทั้งค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆเกินกว่าที่ครอบครัวจะแบกรับไหว และแม้มีเงินบริจาครวมถึงค่าชดเชยจากการไฟฟ้าแต่มีจำนวนวงเงินจำกัด ทางแพทย์จึงแนะนำให้ภรรยาเขาใช้การปลูกถ่ายผิวหนังจากหนังศีรษะของลูกทั้งสองคนซึ่งเป็นวิธีที่ประหยัดและปลอดภัยที่สุด แต่ด้วยความเป็นแม่ที่ไม่ต้องการเห็นลูกเจ็บปวดและมองว่าโหดร้ายเกินไปจึงปฏิเสธแนวคิดดังกล่าวทันที . . . อย่างไรก็ตาม แพทย์เตือนว่าจำเป็นต้องรีบทำอย่างเร่งด่วนเพื่อช่วยชีวิตนายหวัง พร้อมทั้งยืนยันว่าผิวหนังเด็กรักษาตัวได้ไว จะงอกกลับคืนมาอย่างรวดเร็วและแข็งแรงแน่นอน ด้วยเวลาชีวิตของสามีเหลือน้อยเต็มที เธอจึงไม่มีทางเลือกต้องไปปรึกษาลูกๆ และเธอต้องประหลาดใจเมื่อหนูน้อยทั้งสองคนตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล ซึ่งแพทย์ได้ทำการผ่าตัดปลูกถ่ายผิวหนังที่ได้จากศีรษะของลูกสาวและลูกชายให้แก่นายหวัง และทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี สร้างความซาบซึ้งใจกับนายหวังเป็นอย่างมาก ที่ลูกๆยอมทนเจ็บเพื่อช่วยชีวิตของตน ความใจกล้าและกตัญญูของหนูน้อยทั้งสองกลายเป็นที่กล่าวขานทั่วประเทศ ผู้คนต่างพากันยกย่องชื่นชม พร้อมทั้งอวยพรให้หนูน้อยทั้งสองโชคดี ที่มา CCTVNews ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก : http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=1444566936

กิจกรรมยามว่างที่หลายครอบครัวมักทำร่วมกัน นั่นคือการดูหนังหรือภาพยนตร์ ยิ่งเป็นการดูด้วยกันในบ้านแล้วยิ่งดีใหญ่

จดหมายรักซึ้งๆ จากใจคุณพ่อคนใหม่ ถึงคุณแม่ทุกคนค่ะ