การบ้านอนุบาล เรื่องปวดหัวทั้งตัวพ่อและตัวแม่ โดยพ่อเอก

คุณพ่อคุณแม่ที่แวะเวียนไปที่ เพจ ‘พี่ปูนปั้น กับ น้องปั้นแป้ง’อาจจะเคยเห็นภาพปูนปั้นนั่งทำ การบ้านอนุบาล หน้าตาจริงจั๊งจริงจัง คงตั้งข้อสงสัยอยู่บ้างว่า ‘บังคับลูกทำการบ้านหรือเปล่า’ หรือ ‘ไหนว่าไม่เร่งเรียน’

การบ้านอนุบาล เรื่องปวดหัวทั้งตัวพ่อและตัวแม่

ถ้าคุณพ่อคุณแม่ที่เคยแวะไปบ่อยหน่อย ก็จะพอทราบว่า ‘เราพูดเสมอว่า เราไม่เน้นให้ลูกไปเรียนพิเศษวิชาการอะไร เราคิดว่าวัยเด็กจนอนุบาลการเล่น และความสนุกคือการเรียนรู้ที่สำคัญ’ พอเข้าโรงเรียน เราจึงเลือกโรงเรียนที่ไม่เน้นวิชาการแต่เน้นสอนทักษะการใช้ชีวิต ไปโรงเรียน กลับมาบ้าน เราจะได้ยินปูนปั้นเล่าว่า วันนี้ เรียนทอดไข่ ทำวุ้น เล่านิทาน เล่นกีฬา พับผ้าปูที่นอน ไปดูใบไม้ เป็นต้น และนั่นหละที่เราชอบแต่ก็ต้องยอมรับว่าด้วยการที่เด็กต้องมีการสอบแข่งขัน เข้าโรงเรียนต่างๆ ในระดับประถมโรงเรียนอนุบาล แม้จะไม่เน้นวิชาการ … แต่ก็ต้องมีบ้าง โรงเรียนปูนปั้นก็เช่นกันมี การบ้านอนุบาล ให้กลับมาทำเล็กๆ น้อยๆ

กลับมาที่ ‘แล้วเราบังคับ หรือ ทำให้ปูนปั้นไม่สนุกกับการทำการบ้านหรือเปล่า?’ ตอบได้เลยว่า ‘เมื่อกลับมาถึงบ้าน ปูนปั้นก็จะชวนปะป๊าหม่ามี๊ มานั่งดูปูนปั้นทำการบ้านเอง’ หลายๆ ครั้ง ที่การบ้านมีหลายหน้า (ส่วนใหญ่จะเป็นวันศุกร์ อาจจะมีพวกคัดลายมือ + กับพวกแบบฝึกหัดเชาวน์ที่ปูนปั้นชอบมาก) ในระหว่างทำ เราจะถามปูนปั้นเสมอว่า ‘พอก่อนได้นะ แบ่งทำวันเสาร์ก็ได้ หรือ ถ้าปูนปั้นเมื่อมือก็พอก่อนนะ’ แต่คำตอบมักจะออกมาว่า ‘ปูนปั้นอยากทำให้เสร็จ’ นั่นคือที่มา ที่ได้เห็นรูปปูนปั้นนั่งทำ การบ้านอนุบาล เองแม้หน้าตาจะจริงจัง แต่เขาสนุกกับมัน

ตอนแรกๆ ปูนปั้นก็เหมือนเด็กทั่วไปเจอสิ่งที่ไม่ชอบทำเช่น คัดลายมือหรือ ระบายสี ก็จะโยกโย้ แต่สิ่งที่เราพยายามเข้าใจปูนปั้นคือ

กล้ามเนื้อมือน้อยๆ ของเขายังไม่แข็งแรงดังนั้นการจับดินสอ อาจจะทำให้เขาไม่สนุก
เราไม่มองว่า ‘ทำไมลูกไม่ชอบทำการบ้าน’ และ ‘เราไม่เครียดเมื่อเห็นเพื่อนๆ ปูนปั้นทำได้ดีกว่า’
เด็กต้องปรับตัว เราต้องให้เวลา และเด็กแต่ละคนใช้เวลาไม่เท่ากัน

สิ่งที่เราทำกับปูนปั้น สมัยแรกๆ คือ

ตกลงกันว่า ทำให้ดีที่สุด เบื่อเมื่อย เราก็หยุดไปเล่น
เมื่อเราก็ไม่เครียด เพราะไม่เปรียบเทียบ เราก็เลยไม่พยายามบังคับให้ปูนปั้นทำเกินกว่าที่เขาพร้อม … เพราะเรามีเวลาให้เขาเสมอเมื่อเขาพร้อมจะทำต่อ
ให้กำลังใจ ในทุกความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ทำตาโตตื่นเต้น บอกให้เขารู้ว่า เรารู้อยู่แล้วว่าเขาทำได้ และเราภูมิใจ
มีเป้าหมายให้เขาสนุก เช่น ถ้าเสร็จตรงนี้ไปเล่นอะไรกันดี

เมื่อเราทำเช่นนั้น ‘เขาจึงไม่ได้รู้สึกว่าการบ้านเป็นยาขม และเมื่อถึงวันที่ร่างกายพร้อม บวกกับจิตใจถูกเติมมาตลอด’ แล้วจู่ๆ ปูนปั้นก็ ไม่ยอมเลิกทำการบ้าน หากไม่เสร็จ ซะงั้น

ความภูมิใจในตัวลูกที่เรียนระดับอนุบาลเอาจริงๆ ผมแทบจะไม่ได้ใส่ใจผลการเรียนเลย ผมว่า เป็นเรื่องตลกด้วยซ้ำที่ครูประเมินผลการเรียนเด็กอนุบาลได้ ผมชอบอ่านสิ่งที่ครูเขียนมาว่าลูกทำอะไร มีพฤติกรรมอย่างไรที่โรงเรียน และนั่นแหละคือสาระสำหรับผม และผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับการคัดเลือกเด็กด้วยการสอบเข้าแบบแนวข้อสอบปัจจุบัน เพราะเป็นการบอกว่า หนูๆ ทุกคนต้องหมุนรูปเป็นนะแล้วหนูจะเก่ง บวกกับการเดาตัวเลขในระดับที่เหมาะสมของคุณพ่อคุณแม่และส่วนผสมนี้คือเด็กคุณภาพที่โรงเรียนเราจะรับเข้ามา เพราะผมไม่ได้เติบโตมากับโรงเรียนแบบนั้น (ผมเป็นเด็กที่เรียกว่าอยู่ในกลุ่มเรียนเก่งนะฮะ)

และเมื่อผ่านการเอาลูกไปทดสอบครั้งหนึ่ง ผมก็ตัดสินใจได้ว่า ลูกผมไม่ควรจะต้องมาตอบคำถามที่ถูกใจคุณครูเท่านั้น และเราจึงมุ่งเอาลูกทั้งสองคนสู่โรงเรียนทางเลือก โรงเรียนที่เด็กไม่ต้องสอบเข้า โรงเรียนที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเดาตัวเลขใส่ซองเพราะไม่รับ และโรงเรียนที่เข้ายากเสียกว่าแต่กลับทำให้สุขใจ เพราะเราเชื่อว่าการเรียนแบบเปิดกว้างจะทำให้เขารักการเรียนรู้และมีความสุขกับชีวิต เราจึงมั่นใจว่าโรงเรียนทางเลือกคือทางที่เหมาะกับเด็กและเมื่อเราได้เข้าไปสัมผัส เราจึงได้รู้ว่า ที่พูดกันว่าโรงเรียนทางเลือก ไม่สอนหนังสือนั่นคือความเข้าใจผิด แหม่ อยากเล่าเรื่องโรงเรียนลูกจัง

>>แวะไปดู รอยยิ้มหวานฉ่ำ ที่มีแจกฟรีทุกวันได้ที่เฟซบุ๊ค

หมุนรอบลูก – พี่ปูนปั้น กับ น้องปั้นแป้ง นะครับ<<