จิตแพทย์เตือน! ลูก ชอบดึงผม อาจมีผลกระทบมาจากจิตใจ

จากที่ได้เกริ่นกันไปบ้างแล้วถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ที่เรามักจะพบเห็นเสมอกับคนที่มีความเครียดหรือเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าว ไม่ได้จำกัดแต่เฉพาะผู้ใหญ่เท่านั้นนะคะ เด็ก ๆ ก็สามารถเป็นได้เช่นเดียวกัน และมักจะแสดงออกด้วยการชอบดึงผมของตัวเองโดยไม่รู้ตัว กว่าจะมารู้ตัวอีกทีก็ “หัวล้าน” ไปเสียแล้ว จนต้องแก้ปัญหาด้วยการใส่วิกหรือจัดแต่งผมที่มีอยู่มาปกปิดกันไป แต่เราอย่าให้ต้องถึงวันนั้นเลยค่ะ รู้เร็ว แก้ไขไว ก็ช่วยได้มากแล้วละค่ะ

พฤติกรรมการดึงผมของตัวเองนี้ ศัพท์ทางการแพทย์เรียกกันว่า “โรคดึงผม” หรือ Trichotillomania ค่ะ เป็นภาวะที่ผู้ป่วยจะมีพฤติกรรมถอนผมหรือขนของตัวเองซ้ำ ๆ จนทำให้ผมแหว่งหรือล้านเป็นหย่อม ๆ

โรคดังกล่าวจะพบเห็นได้บ่อยในเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย โดยการดึงผมที่ว่านี้ก็ไม่ได้ดึงแบบใจจดใจจ่อทั้งวันอย่างที่เข้าใจนะคะ เพียงแต่ว่างปุ๊ปเป็นดึง และมักจะทำบ่อย ๆ เป็นพัก ๆ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ

 1. ดึงโดยรู้ตัว ผู้ป่วยประเภทนี้จะมุ่งมั่นและจดจ่อกับการดึงผมของตัวเองเป็นอย่างมาก และเวลาที่ดึงก็จะรู้สึกผ่อนคลาย เพลิดเพลิน และไม่เครียด

 2. ดึงโดยที่ไม่รู้ตัว ซึ่งกรณีดังกล่าวนี้จะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติ แบบไม่ตั้งใจทำ แต่เผลอที่ไรก็เป็นอันเอามือไปดึงผมให้ได้เสียทุกทีไป

ถามว่าโรคนี้จะมีผลกระทบในชีวิตประจำวันมากหรือไม่?

คำตอบก็คือ มีค่ะ เนื่องจากผมที่แหว่งหรือล้านไปนั้น อาจทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าหรือเครียดมากขึ้นกว่าเดิมได้ อีกทั้งยังเป็นการเสียเงินเสียทองเพื่อไปซื้อวิกอีกด้วย

และในปัจจุบันไม่จำเป็นเลยว่าที่จะพบโรคนี้เกิดขึ้นกับผู้ใหญ่เท่านั้นนะคะ เพราะในเด็กเล็กก็มีเช่นเดียวกัน และอาจจะพบมากขึ้นในวัยที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น หรืออยู่ในช่วงวัยรุ่นแล้ว และหากไม่ได้รักษาก็จะเป็นเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ ค่ะ ซึ่งจากการตรวจสอบพบว่า โรคดึงผมจะขึ้นอยู่กับปัจจัยคือ ความเครียด ความกังวล ช่วงที่มีประจำเดือน เป็นต้น

สมาคมจิตแพทย์ได้กล่าวว่า พฤติกรรมการดึงผมตัวเองที่ว่านี้ ถือเป็นพฤติกรรมที่มีปัญหาด้านอารมณ์แอบแฝงอยู่ ซึ่งเด็กที่แสดงอาการเช่นนี้ ส่วนใหญ่แล่วจะไม่คอยพูดค่ะ มีความอดทน และไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ เวลาที่ต้องเผชิญกับปัญหาก็จะไม่สามารถแก้ไขด้วยตัวเองได้ และสาเหตุทั้งหมดของการที่ ลูกดึงผม ตัวเองนั้นสืบเนื่องมาจาก ความเครียดและความวิตกกังวลใจล้วน ๆ เลยละค่ะ

1. พยายามหากิจกรรมให้ลูกทั้งค่ะ

2. อย่าปล่อยให้ลูกอยู่คนเดียว พยายามชวนลูกไปทำกิจจกรมต่าง ๆ ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นไปเที่ยว ทำงานบ้าน หรือรดน้ำต้นไม้เป็นต้น

3. พยายามชวนลูกพูดคุย รับฟังและแก้ไขปัญหาไปด้วยกันกับลูก มากกว่าการตำหนิ หรือดุด่าว่ากล่าว เป็นต้น