account_circle
ยกตัวอย่างการปล่อยสัตว์เพื่อต่อชะตาชีวิตนั้น ให้ใคร่ครวญ ทบทวน ถ้วนถี่ว่า หากปล่อยไปแล้ว สัตว์เหล่านั้นรอดหรือไม่ อย่างเช่น เอานกบางชนิดที่มีภูมิลำเนาถิ่นเกิดในป่ามาปล่อยในเมือง ไม่รู้จะหากินยังไง อาจจะบินชนตึกตาย การปล่อยเต่าบางชนิดที่เป็นเต่าบก ถ้าเอาไปปล่อยในแม่น้ำลำคลอง มันว่ายน้ำไม่เป็นก็จมน้ำตาย
ยิ่งการเอาปลาที่อาศัยอยู่ในน้ำเค็มมาปล่อยลงในน้ำจืด ทางกลับกัน เอาปลาน้ำจืดไปปล่อยทะเล อันนี้ก็เป็นบาปแน่นอน เป็นด้วยความโง่ เขาเรียกว่า เมตตาอวิชชา…เป็นเมตตาที่ไม่ใช้ปัญญา
ดังนั้น เราต้องศึกษาสัตว์แต่ละชนิด ดูสถานที่ปล่อย มันหากินได้ไหม อยู่ได้ไหม ขยายพันธุ์ได้ไหม ทำแบบนี้ก็จะได้บุญ ถือว่า ใคร่ครวญแล้ว คนเราทุกวันนี้มัวแต่ยุ่งกับ “พิธี” ไม่ได้นึก ถึง “วิธี”
ขอบคุณที่มา:พระราชธรรมนิเทศ (พระพยอม กัลฺยาโณ)
อ่านต่อเรื่องอื่นที่น่าสนใจ:
เลี้ยงลูกให้ เก่ง ดี มีสุข ไปกับเรา คลิกติดตามที่