โอย! ทำไมไม่นั่งกินดีๆ ละจ๊ะลูก

แถมคุณยังพลอยไม่ได้กินอาหารในจานของตัวเองจนท้องไส้เริ่มปั่นป่วนอีกต่างหาก

 
เด็กวัยนี้ไม่อาจทนนั่งอยู่กับที่ได้นานๆ การนั่งกินข้าวพร้อมๆกับครอบครัวอย่างต่อเนื่องจนจบมื้อจึงไม่น่าเป็นไปได้ และการบังคับก็รังแต่ทำให้ทุกคนหมดสนุกหรือหมดอร่อยไปตามๆกัน อย่ากระนั้นเลย เรามาทำให้มื้ออาหารของครอบครัวกลายเป็นเรื่องที่น่าพึงพอใจสำหรับลูกวัยเตาะแตะกันดีกว่า

 
– ลองเปลี่ยนที่นั่งกินข้าวของลูก เผื่อจะช่วยได้บ้าง

 
– พยายามพูดคุยเรื่องลูกไปเรื่อยๆ (แต่ไม่ใช่พูดเรื่องกินหรือไม่กินของลูกนะ!) เขาจะได้สนใจและนั่งฟังอยู่ที่โต๊ะ เรื่องของผู้ใหญ่เก็บไว้พูดตอนลูกอิ่มและลุกจากโต๊ะไปแล้วจะดีกว่า

 
– ไม่พร่ำบ่นเรื่องกินหรือการไม่ชอบนั่งอยู่กับที่ของลูก

 
– ให้ลูกกินเสร็จแล้วค่อยซน แต่ถึงขนาดกินไปวิ่งไปคงไม่ดี (และไม่ปลอดภัยด้วย)

 
– ผู้ใหญ่กินทีหลัง เพราะวัยเตาะแตะมักหิวก่อน ลองป้อนข้าวเขาเร็วขึ้นหน่อย และนั่งกิน (รองท้อง) เป็นเพื่อนด้วย แล้วพอลูกกำลังเล่นเพลินๆหรือนอนหลับ ก็ถึงเวลากินของคุณบ้าง แบบนี้อาหารของคุณก็จะไม่ต้องตั้งรอนานๆจนเย็นชืด ท้องไส้ก็ไม่คร่ำครวญ แถมยังมีโอกาสได้นั่งกินสบายๆอีกด้วยนะ

 
– หากลูกไม่ยอมกินในมื้อนั้นหรือกินน้อยมาก ก็ต้องจัดหาของว่างให้เขาด้วย แต่ระวังอย่าให้กินของว่างใกล้มื้อหลักจนเกินไป เพราะจะไปลดความอยากอาหารของลูกเสียเปล่าๆ

 

 

บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง