เมื่อลูกไม่ยอมนั่งรถเข็น

บางทีก็ไม่ยอมนอนกลางวัน แม้ว่าจะง่วงหรือเพลียแค่ไหนก็ตาม ในทำนองเดียวกัน พอจะให้นั่งรถเข็น เจ้าตัวเล็กก็ปฏิเสธ ทั้งๆ ที่ยังเดินไม่เก่งพอที่จะตามคุณแม่ไปไหนต่อไหนได้เลย

 
การเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็นับว่าท้าทายอยู่ในที และวิธีต่อไปนี้ก็น่าจะช่วยได้ไม่น้อย เมื่อคนดีของคุณออกอาการดื้อดึงยามได้รับคำสั่งให้กลับขึ้นยานแม่ (ก็รถเข็นนั่นแหละ) หรืองอแงขณะเคลื่อนขบวน

 
แสดงความเห็นใจ เมื่อลูกเริ่มโวยวายว่าไม่อยากนั่งรถเข็น คุณควรแสดงให้เห็นว่า คุณเข้าใจหัวอกเขา “แม่รู้นะว่าหนูไม่อยากนั่งรถ แต่ตอนนี้เราต้องรีบไป ไม่มีเวลาให้หนูเดินแล้วนะลูก ไว้ใกล้ๆ ถึงบ้านเราค่อยลงเดินกันอีกทีนะจ๊ะ”

 
ใจแข็งเข้าไว้ ธรรมชาติของวัยเตาะแตะมีอยู่ว่า ยิ่งพ่อแม่เห็นว่าเรื่องไหนสำคัญ เขาก็จะยิ่งแข็งขืนไม่ยอมทำตาม ฉะนั้นคุณต้องใจเย็นกับเด็กวัยนี้ให้มาก และต้องใจแข็งต่อคำวิงวอนของเขาด้วย

 
เปลี่ยนมุมมอง ถ้ารถเข็นของลูกเป็นประเภทกลับข้างได้ ลองเปลี่ยนให้เขาหันหน้าเข้าหาคุณบ้าง แทนที่จะหันออกไปทางฝูงชน หรือถ้าปกติเขาหันหน้ามาทางคุณอยู่แล้วก็เปลี่ยนเป็นหันออก เพื่อให้ลูกเห็นวิวอื่นๆบ้าง เขาจะได้ไม่เบื่อ

 
ใช้ของเล่นล่อใจ ผูกของเล่นติดไว้กับรถเข็นให้ลูกเพลิดเพลิน อาจจะเป็นของที่ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊ง ถ้าคุณไม่ได้พาเขาไปในที่ที่ต้องการความเงียบอย่างห้องสมุดหรือพิพิธภัณฑ์ อย่าลืมเปลี่ยนของเล่นบ่อยๆ กันลูกเบื่อ

 
ชวนคุยและร้องเพลง ชี้ชวนดูสิ่งรอบตัว เช่น ดอกไม้ สุนัข คุยให้เขาฟังว่ากำลังจะไปที่ไหนและไปทำอะไรกันบ้าง ถ้าลูกพอจะรู้จักสี ตัวอักษร หรือนับเลขได้ ก็นำมาคิดเกมเล่นกันระหว่างทาง

 
ปล่อยให้เดินบ้าง อย่าลืมเอาใจเขามาใส่ใจเรา เพราะลูกก็อยากเรียนรู้ที่จะเดินด้วยสองเท้าน้อยๆ ของตัวเองบ้าง ต้องถูกต้อนขึ้นรถทุกครั้งไป เป็นใครจะไม่งอแงกันล่ะ ฉะนั้นถ้าเป็นไปได้ก็ปล่อยให้หนูน้อยได้เดินบ้าง หรือให้เขาช่วยเข็นรถแทนการเดินจูงมือแม่ เขาจะได้ก้าวทันคุณ ปล่อเขาเดินให้จุใจ พอเหนื่อย หนูน้อยอาจจะเป็นฝ่ายขอขึ้นรถเข็นเองก็เป็นได้

 

 

บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียลพาเรนติ้ง