อุ้มหน่อยนะแม่ (หนูไม่อยากเดิน)

3. มอบหมายงาน

เด็กวัยนี้ชอบทำตัวให้เป็นประโยชน์ ฉะนั้นเวลาเดินไปซื้อของแถวบ้าน คุณอาจมอบหมายให้เขาเป็นคนถือลิสต์สินค้าที่จะซื้อ (อย่าลืมคัดลอกไว้กับตัวด้วย เผื่อเจ้าตัวเล็กทำหาย) ส่วนขากลับก็อาจจะให้เขาช่วยหิ้วถุงเบาๆ พร้อมหยอดคำหวานว่า “ถ้าไม่มีหนู แม่ขนของกลับไม่ไหวนะเนี่ย” หรือจะใช้วิธีง่ายๆ แค่ให้เขาอุ้มตุ๊กตาไว้ แล้วมอบหมายให้ดูแลเป็นอย่างดีจนกลับถึงบ้าน

4. อย่าบังคับ

ขาสั้นๆ ของลูกทำให้เขาเหนื่อยเป็น 2 เท่าหากต้องเร่งเดินให้ทันคุณ ฉะนั้นอย่าบ่นหรือเร่งรัดลูกให้เสียอารมณ์ไปเลย เพราะที่สุดแล้ว ฝ่ายที่เพลี่ยงพล้ำก็กลายเป็นตัวคุณเองอยู่ดี ไม่เชื่อลองนึกภาพตอนที่ลูกงอแงต่อต้าน โดยนั่งลงกับพื้นเอาดื้อๆ ดูสิ ถึงตอนนั้นใครกันจะตกที่นั่งลำบากถ้าไม่ใช่คุณ

5. อย่าลืมหยอดคำชม

แม้ลูกจะเดินเพียงระยะสั้นๆ คุณก็ควรชมเชยเขา หนูน้อยจะได้มีแรงใจในการเดินต่อไป บอกลูกให้ภูมิใจว่า การเดินเป็นเรื่องสนุกๆ ที่เด็ก (เริ่ม) โตอย่างเขาทำได้ แต่น้องเบบี๋ทำไม่ได้

แต่ถ้าเขาเกิดงอแงไม่อยากเดินต่อ อย่าได้หลุดคำว่า “ทำตัวเป็นเด็กๆ” ออกไปทีเดียวเชียว ส่วนใครที่มีลูกเล็กหรือกำลังตั้งครรภ์ อย่าอ้างเหตุผลว่า “แม่อุ้มหนูไม่ได้เพราะแม่ต้องอุ้มน้อง” เพราะจะทำให้เขารู้สึกอิจฉา

อ่านต่อ “เทคนิคให้ลูกยอมเดิน ข้อ 6-7” คลิกหน้า 3