แค่ 7 เดือน หนูก็รู้จักมองตามแล้ว

ลูกน้อยวัย 7 เดือนกำลังเรียนรู้เรื่องการเคลื่อนที่ของสิ่งรอบตัวแบบใจจดใจจ่อเลยทีเดียว

 

 

 
ลูกรู้แล้ว! แม้มองไม่เห็น

 
แต่ของนั้นยังอยู่

 
ก่อนหน้านี้ เด็กๆ จะไม่สนใจหรือมองหาของที่หล่นพื้นเพราะเขาคิดว่าเมื่อไม่เห็น ก็แปลว่าของสิ่งนั้นหายไปแล้ว แต่พอถึงช่วงวัย 6-8 เดือน เด็กๆ กลับชอบปาของลงพื้นแล้วมองตาม เพราะเขารู้แล้วว่าของสิ่งนั้นยังคงอยู่ แม้จะมองไม่เห็น ซึ่งมีคำศัพท์เฉพาะเรียกกันว่า “Object permanence”

 

 

 
กว่าจะรู้และเข้าใจ

 
ผลวิจัยชี้ว่าเด็กๆ เริ่มเรียนรู้เรื่อง Object permanence ในวัยราว 2 เดือน เพราะนักวิจัยให้ทารกวัย 2 เดือนดูของเล่น จากนั้นรีบนำฉากทึบแสงมากั้นไม่ให้ทารกเห็นของเล่น หยิบของเล่นไปซ่อน แล้วยกฉากกั้นออก และพอไม่เห็นของเล่น ทารกก็แสดงสีหน้าประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง (แต่ยังไม่ถึงขั้นมองหาของเล่นชิ้นนั้น)

 
แต่พอถึงวัย 6-8 เดือน ทารกจะมองตามของเล่นที่หล่นพื้น เพราะพัฒนาการในช่วงวัยนี้ขยับขึ้นไปอีกขั้น เขาจึงรู้แล้วว่าของเล่นไม่ได้หายไปไหนและอยากมองตาม แต่พอนักวิจัยคลุมของเล่นไว้จนมิด ทารกวัย 6-8 เดือนก็เลิกมองหา เพราะไม่มีอะไรให้มองตาม จึงคิดว่าของเล่นหายไปแล้ว

 
ฉะนั้นถ้าลูกปาของลงพื้น แล้วคุณรีบตะครุบไว้ก่อนที่ของสิ่งนั้นจะหล่นถึงพื้นและซ่อนเอาไว้ เขาก็จะไม่มีอะไรให้มองตาม จึงไม่พยายามจะมองหาและเลิกคิดถึงของสิ่งนั้นไปเลย ทว่าเมื่อถึงวัยเริ่มคลาน ลูกก็จะเป็นเหมือนเงาตามตัวคุณ เพราะการคลานตามคุณไปทุกที่ช่วยตอกย้ำให้เขามั่นใจว่าคนที่เขารักไม่ได้หายไปไหน แม้จะมองไม่เห็น!

 

 

 
ถึงรู้แล้วก็ต้องพิสูจน์ให้แน่ใจ

 
พฤติกรรมยั่วโมโหของลูกวัยนี้คือการปาของกินลงพื้นเพื่อพิสูจน์ว่าของกินไม่ได้หายไปไหน แต่จะลงเอยด้วยการกองอยู่กับพื้นทั้งสิ้น ฉะนั้นถ้าไม่อยากตามเก็บจนโมโหลูกขึ้นมาจริงๆ คุณก็ควรจะชวนเขาเล่นเกมนี้โดยใช้ของเล่นแทน เพราะทั้งสนุกและเหมาะกับการเรียนรู้ตามวัยเลยทีเดียว

 

 

บทความโดย: กองบรรณาธิการนิตยสารเรียล พาเรนติ้ง